Vreemde eend of wijze ziel?

Toen ik vorige week vertelde dat ik een training in Assen had, zei ik er met een glimlach bij dat ik waarschijnlijk de vreemde eend van de groep zou zijn. Niet uit onzekerheid, maar uit ervaring. Of ik nu tussen chiropractoren zit, therapeuten van de KNVB of buitenlandse studenten. Ik breng altijd een andere energie mee. Een ander zijn en perspectief.

Zo was het ook bij de Molukse massage-cursus.

Ik ben gewend de paden te bewandelen die niet iedereen kiest. Niet omdat ik wil opvallen, maar omdat mijn ziel me ernaartoe leidt. Als wayshower kies ik opleidingen die me iets nieuws brengen. Iets wat nog niet mainstream is, maar waarvan ik weet dat het me dichter bij de kern brengt van wie ik ben en wat ik door mag geven.

Het lichaam en energie staat altijd centraal, maar de invalshoek verschilt. Soms fysiek, soms energetisch, soms spiritueel.

Ik leer omdat ik het voel, niet omdat het op papier klopt.

Het is niet één richting. Ik specialiseer me niet maar breng kennis, ervaring en intuïtie samen tot een geheel. Juist dat maakt me tot wie ik ben: een generalist met een dieper weten. Iemand die verschillende werelden, inclusief het onzichtbare, met elkaar verbindt.

Mensen vinden daar soms iets van. Ze kunnen verbaasd reageren, me impulsief of onrustig noemen. Vroeger raakten die oordelen me diep. Als je je al anders voelt, doet het zeer wanneer iemand dat bevestigt. Het maakte me onzeker. Ik paste niet in een hokje.

Mijn aura spiegelt. Mensen weten dat meestal niet en zien in mij vaak iets van henzelf terug. Iets wat nog niet volledig erkend of geliefd is in henzelf. Sinds ik dat begrijp, kan ik vanuit een ander perspectief kijken. De woorden triggeren niet meer zoals daarvoor. De lading is verdwenen ook omdat mijn zelfacceptatie, -liefde en -loyaliteit zijn ontwikkeld.

Ik zie nu de logica in mijn pad. Alles wat ik leer, heeft betekenis. Niet alleen voor mij, maar ook voor de mensen met wie ik werk. Hoe breder mijn blik, hoe vrijer mijn inzichten, hoe beter ik kan aanvoelen wat een ziel op dat moment nodig heeft. Elke ziel heeft haar eigen ritme, haar eigen ingang, haar eigen herinnering. Wanneer iemand bij mij aanklopt, weet ik: ik heb precies de juiste trilling en weten om diegene verder te helpen. Zonder oordeel, zonder label, zonder beperking van wat ‘normaal’ is.

Dat is het pad van een lichtwerker, een twin flame-begeleider en een spiritueel leraar.

Iemand die je helpt herinneren en helpt bij het activeren van hoger bewustzijn, het loslaten van oude patronen en groei tijdens de collectieve transformatie.

De Lomi Lomi-massage trok al jaren mijn aandacht. Iedereen die in het veld van energetisch werk en lichaamsbewustzijn leeft, kent dat gevoel: er zijn zoveel prachtige opleidingen. Ik wachtte met de registratie. Was het de timing of juist iets anders? Toen ik de Urut Isiwa-massage ontdekte, voelde ik het direct. Een diepe herinnering, een weten zonder woorden. Het was alsof mijn ziel fluisterde: Hier moet je zijn. Ik volgde mijn intuïtie en schreef me in.

Tijdens de korte, intensieve tijd samen, ontvouwden zich lagen van herkenning. Ieder van ons bracht iets in, en nam iets mee. Mijn “anders zijn” was geen last, maar bracht een andere zienswijze. De gesprekken met de tweede generatie Molukkers zal ik niet vergeten. Hun oprechtheid en eerlijkheid heb ik gevoeld: verleden en toekomst vielen op dat moment samen.

Die energie draag ik nu met me mee. Elke massage is nu anders. Dieper. Met of zonder de kruidenbuidels van o.a. Daun Pala, Cengkeh en Djahe.

Waar ik vroeger dacht dat ik de vreemde eend was, zie ik nu dat ik een vrije ziel ben. Ik loop mijn pad niet om ergens bij te horen, maar om te herinneren waar ik vandaan kom. Hiermee help ik anderen datzelfde te doen.

Anders zijn is geen afwijking. Het is een roeping. Een uitnodiging om trouw te blijven aan wie je werkelijk bent. Om de moed te hebben jezelf te laten zien, juist als niemand het begrijpt. Wellicht is dat de mooiste vorm van thuiskomen die er is.